Coming in from the cold

Hij en zijn tijgerzusje zijn gaan

wonen in hartje Brussel bij Marleen .

In een prachtig ruim appartement op het vierde.

Ze hebben er plaats zat voor spelletjes en

snoezen  in leuke hoekjes.

Grote zus Minie , die al langer bij Marleen woont,

zal hun de weg wel wijzen.

Vierhoog in de wolken, ja daar leefden wij
In een stad die niemand beter kende dan wij
Met planten en een kat die behangpapier opkroop
En achter vliegen joeg, de muizen waren lang dood
Johan Verminnen

 26-12-2008

eind goed…al goed !

Uit de mail van zondag 14 december. De katjes waren die ochtend naar Marleen gebracht: 

Het evolueert hier zienderogen…

Toen iedereen weg was, dacht ik de twee maar met rust te laten om ze te laten bekomen, maar ze waren zo stilletjes en toen heb ik ze maar een knuffelsessie gegeven (ondertussen is knuffelsessie vier al gepasseerd). Ze zijn echt engeltjes, het was een ronkkoor en ook de buikjes kwamen tevoorschijn, samen met de geeuwtjes en de graaiende pootjes. Ik heb al vele likjes gekregen, eerst om eens te proeven of ik een goeie of een kwaaie persoon ben, daarna uit contentement. Ze zijn echt schatjes, je hebt niet overdreven. Het meisje zat in het begin altijd achteraan, maar nu niet meer, ze laat zich ook strelen en strijkt met haar wangetje tegen mijn hand. Het mannetje heeft een heel krachtige ronkmotor. Hij is ZO MOOI, heel erg bedankt om hem bij mij te laten.

Minnie[1] is nog een beetje de kluts kwijt, ze was zich in de achterste kamer gaan installeren maar ze is toch vanzelf terug naar de keuken gekomen. We zien wel hoe het loopt, voorlopig gaat alles in elk geval goed!

Marleen, groetjes en tot nog… 

Piet piraat oefent op het paard van Sinterklaas.Vanavond steekt hij een pootje  toe. Vergeet niet om je schoen te zetten…

Wit met grijs katertje

Hij is het zoontje van het halflangharig kattinnetje 26

“Het was een nestje van vier…

Dit ventje is het enige dat het denkelijk overleefd heeft.

Hij is nu negen weken en aan het bekomen van al wat

hij in zijn korte leventje al heeft moeten meemaken.”

Hij at goed, was duidelijk gelukkig en genoot van de aandacht

en warmte, speelde met aaiende vingers en was grappig, schalks.

Gewoon aankijken en hij begon te knorren. Heel lief met

een scheef kopje om aandacht vragen.

Niets liet vermoeden dat het zo zou lopen. Hij had al een

thuis waar hij naar toe kon…

Op controle bij de dierenarts bleek dat hij letsels had die

een verder, normaal leven niet toelieten.

In die enkele dagen dat hij bij mij was, heeft hij

veel liefde gekregen en ook gegeven.

Bedankt ventje….

Stukjes van mijn hart (1)

Van af dag één bleek het kleinste niet sterk te zijn.

Het was een zorgenkittentje, had bijvoeding nodig,

en was erg rustig. Te rustig, terwijl de twee speelden

en ravotten zat het kleinste er veelal stilletjes bij.

’s Nachts lagen ze alle drie in een bolletje dicht tegen

elkaar aan, het kleinste altijd in het midden.

Terwijl de twee groeiden als kool, bleef dit ventje

klein en groeide niks. Het maakte geen zieke indruk,

deed alles wat het moest doen maar dan in slow motion.

De laatste drie dagen begon het beter te eten,

dronk goed, en was ook actiever.

Even dacht ik…

Zijn kleine hartje was niet sterk genoeg.

 toen nog veilig tussen grote broer en zus